วัดธาตุเรณู เดิมชื่อวัดกลาง ตั้งอยู่ระหว่างตำบลเรณูและตำบลโพนทองติดต่อกัน เนื้อที่ดินตั้งวัดทั้งหมด 20ไร่ 3 งาน ที่ธรณีสงฆ์ 1 ไร่ 1 งาน วัดนี้เป็นวัดสร้างขึ้นมาแต่ครั้งโบราณกาล แต่ไม่ปรกกฎหลักฐานแน่ชัดว่าใครเป็นผู้นำสร้าง และได้สร้างขึ้นแต่ครั้งใด พ.ศ.ใด ตามคำผู้ใหญ่ผู้เฒ่าเล่าสืบๆ กันมาว่า เจ้าเมืองผู้ปกครองเมืองเวคนแรก เมือ่ได้สร้างบ้างสร้างเมืองกันเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็ได้พร้อมด้วยอุปราชและกรรมการเมืองทั้งหลาย ตลอดไพร่ฟ้าราษฎรปรีกษาพิจารณาตกลงกันเป็นเอกฉันท์ เพื่อสร้างวัดขึ้นไว้ในที่ตรงใจกลางเมือง ราวปี พ.ศ. 2373 เพื่อให้เป็นวัดคู่บ้านคู่เมือง และเป็นวัดสำหรับประกอบพิธีถือน้ำพิพัฒน์สัตยา เป็นต้น ตามธรรมเนียมหรือประเพณีการทางบ้านเมืองในสมัยนั้น ดังนั้น วัดนี้ชางบ้านชาวเมืองทั่วไปจึงเรียกชื่อตามสถานที่ตั้งวัดว่า “ วัดกลาง” สืบๆ กันมา เพราะตั้งอยู่กลางเมืองหรือตั้งอยู่ระหว่างกลางของวัดทั้ง 2 คือ วัดเหนือและวัดใต้ ซึ่งวัดทั้ง 2 นี้ ได้สร้างขึ้นภายหลังเพราะการเรียกชื่อสถานที่ต่างๆ มีวัดเป็นต้นของชนในสมัยก่อนโน้น มักนิยมเรียกกันตามภูมิประเทศหรือเหตุการณ์เกี่ยวกันสถานที่นั้นๆ ต่อมาถึงรัชการที่ 3 กรมพระยาดำรงราชานุภาพได้เสด็จประพาสภาคอีสาน ได้ทรางเข้าแวะเยี่ยมประชาชนชาวเมืองเว ได้ทรงเห็นดอกไม้นานาชนิด มีดอกบัวเป็นต้น ขึ้นอยู่ตามที่ต่างๆ มากมาย และประกอบทั้งการได้ทอดพระเนตรเห็นสุภาพสตรีสาวสายชาวเมืองเวที่มารับเสด็จจำนวนมากมาย จึงได้ประทานเปลี่ยนชื่อเมือง จากเมืองเวลานามเดิมมาเป็นเมืองเรณูนคร ตั้งแต่บัดนั้นมาเมืองเวจึงได้ชื่อว่าเมืองเรณูนครจนทุกวันนี้ส่วนวัดก็ยังคงชื่อวัดกลางอยู่ตามเดิม ความเป็นมาของพระธาตุเรณู นั้นได้สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2460 โดยพระอุปัชฌาย์อินภูมิโย มีการจำลองรูปทรงมาจากพระธาตุพนมองค์เดิมในช่วงก่อนที่จะล้มลงในปี พ.ศ.2518 แต่มีขนาดเล็กกว่า ประกอบด้วยซุ้มประตู 4 ด้าน ภายในองค์พระธาตุเรณูนั้นบรรจุพระไตรปิฏก พระพุทธรูปทองคำ พระพุทธรูปเงิน และของมีค่าที่ประชาชนนำมาบริจาค รวมทั้งเครื่องกกุธภัณฑ์ของพระยาและเจ้าเมืองเดิม มีการทำพิธีบรรจุพระบรมสาริกธาตุ และพระอรหันต์ธาตุเมื่อปี พ.ศ.2519ถือเป็นพระธาตุที่ได้รับการเคารพสักการะมากแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น